Bijna alle gemeenten in Nederland zijn bekend met het verschijnsel: braakliggende terreinen waar voorziene ontwikkelingen qua woningbouw dan wel bedrijvigheid niet of nauwelijks van de grond komen. De lokale overheid ervaart vooral de (rente)lasten van deze situatie, terwijl enige economische en/of maatschappelijke baten uitblijven. Gelukkig zijn er diverse mogelijkheden om, in afwachting van de genoemde ontwikkelingen, andere functies hier ruimte en tijd te geven. Recreatie, studentenhuisvesting, natuur, cultuur, water; de mogelijkheden zijn oneindig.

Maar wat als deze mogelijke invullingen er steeds maar niet van komen om wat voor redenen dan ook?

Dan kan er bijvoorbeeld ´dummy architecture´ worden toegepast. Dit wordt gedaan om objecten te verbergen zoals bijvoorbeeld in Frederick, Maryland. Hier is een illusie gecreëerd om het straatbeeld weer te complementeren en om in de toekomst eventueel weer ´echte bebouwing´ neer te zetten.

Vaak is het zo dat er bij een braakliggend terrein een aantal panden staan die er zelf ook niet al te best meer aan toe zijn. Een stuk stad veranderd hierdoor in een plek waar mensen snel doorheen wandelen vanwege het trieste straatbeeld van iets dat op het punt staat om weggevaagd te worden.

Patrick Commecy wilde dit niet laten gebeuren, en zag deze terreinen en gevels als een kans om, samen met een team, hun expressie te uiten in de vorm van kunst en muurschilderingen.In eerste instantie lijkt dit namelijk op een realistisch pand, maar dat is het dus niet. Door deze tekeningen komen de blinde gevels juist weer tot leven. Het meest extreme voorbeeld is een gebouw in Montpelier, waarvan de achterkant in een zichtlijn staat gezien vanuit een park.  Hiervan gaat de leefbaarheid in die buurt omhoog, doordat het van een afstand lijkt alsof het bewoond is, terwijl als men dichterbij komt van een kunstwerk kan genieten. Bijkomend voordeel is dat de kunstenaar dan ook weer werk heeft.