7 maart 2014 ben ik aanwezig bij de boekpresentatie van Miriam van de Kamp met als onderwerp
“De veerkracht van wijken”. Miriam heeft vier jaar lang onderzoek gedaan naar de leefbaarheid van buurten. Het was een van de deelprojecten van een groter project van Platform31 naar de sociale mobiliteit van individuen, groepen en buurten. De Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Leiden zijn hierin de academische partners. De gemeenten Amsterdam, Almere, Delft, Den Haag, Nijmegen en Utrecht en woningcorporatie Mitros vormden de stedenpartners.
In haar boek worden 3 verschillende wijken beschreven; Zuilen (Utrecht), Willemskwartier (Nijmegen) en het Regentessenkwartier (Den Haag).
Deze wijken lijken in de lift omhoog te zitten, maar hoe komt dat nu? In het boek wordt uitgegaan van drie uitgangspunten;
- Verschillende actoren
- Beeldvorming van de wijk
- Historische ontwikkeling
Het boek biedt geen recept voor het erbovenop helpen van een buurt. Toch zijn er in elke wijk een aantal ingrediënten die als basis dienen om een wijk te laten groeien.
Een aantal patronen die in elke wijk terugkomen zijn dat er verschillende partijen samen moeten werken, er actieve bewoners aanwezig moeten zijn en de identiteit van de wijk behouden moet blijven. Maar met alleen bewonersinitiatieven redt je het niet.
In het Willemskwartier wordt een voorbeeld geschetst van een nieuw opgeleverd buurthuis waarbij een aantal functies niet terugkwamen die eerst wel aanwezig waren en er een winstoogmerk op het gebouw zit. Hierdoor komen er juist minder mensen en voelen de mensen zich niet serieus genomen. Waarom wel geld uitgeven aan dure champagne bij de opening, maar geen extra geld besteden om ook die functies een plek te geven in het nieuwe gebouw.
In mijn ogen gaat het altijd om de vraag naar de manier waarop onze samenleving functioneert als samen-leving. Met een streepje ertussen. Want samen bereik je altijd meer dan alleen.
Recente reacties